Olga Vocal Ensemble í Háteigskirkju miðvikudaginn 29. júlí.

4 stjörnur

Ég heyrði fyrst Sönghópinn Olgu (Olga Vocal Ensemble) á tónleikum í Langholtskirkju í fyrra. Tónleikarnir ollu vonbrigðum, þeir voru ofhlaðnir og söngurinn var hrár. En það var annað uppi á teningnum í Háteigskirkju á miðvikudaginn var.

Dagskráin bar nafnið The Good Ol’ Days Program og samanstóð eftir því af gömlum slögurum. Þeir voru bæði íslenskri og útlendir, þar á meðal Swing Low, Chattanooga Choo Choo, Hagavagninn, Móðir mín í kví, kví og Smávinir fagrir.

Ekki er ljóst afhverju sönghópurinn heitir Olga. En hann samanstendur af fimm ungum mönnum og eru tveir þeirra íslenskir. Þetta eru þeir Bjarni Guðmundsson, Jonathan Ploeg, Gulian van Nierop, Pétur Oddbergur Heimisson og Philip Barkhudarov. Þeir eru allir nemendur Jóns Þorsteinssonar söngvara. Hann starfaði lengi hér á landi en flutti til Utrecht fyrir allnokkru síðan.

Lögin á dagskránni voru án undirleiks. Það er ekki sjálfgefið að tónlist sem þannig er háttað um hljómi vel. Afhverju ekki? Jú, fimm manna sönghópur er í rauninni ekkert annað en pínulítill kór. Ólíkt stærri kórum er ekki hægt að svindla með því að fela sig á bak við heildina. Í fimm manna sönghóp heyrist hver rödd skýrt og greinilega. Misfellur verða augljósar. Sérstaklega þegar enginn píanóleikari er til að styðja við sönginn.

Ánægjulegt er að segja frá því að frú Olga stóð fyllilega undir kröfunum. Hópurinn hefur tekið gríðarlegum framförum síðan í fyrra. Innhverfu lögin voru sungin af næmri tilfinningu. Samsöngurinn var fágaður, raddirnar voru tærar og markvissar og pössuðu vel saman. Ærslafengnari músík hitti líka í mark. Hraðar hendingar voru nákvæmar og fínt jafnvægi var á milli aðal- og undirradda.

Sviðsframkoman var skemmtileg. Mörg lögin voru krydduð með leikrænum tilburðum, sem kitlaði hláturtaugar áheyrenda. Sumar útsetningarnar voru einnig skondnar í sjálfu sér, eins og t.d. Hagavagninn eftir Jónas Jónasson. Þar hermdu söngvararnir eftir vélarhljóði strætisvagnsins. Það var einskonar gobbedí gobbedí, sem féll fullkomlega að sönglínunni. Þetta var hnitmiðað, stílhreint og furðulega sannfærandi. Annað var eftir þessu. Óhætt er að segja að tónlistin hafi runnið ljúflega niður. Maður gekk glaður út úr kirkjunni að tónleikunum loknum.

Niðurstaða:

Líflegir tónleikar. Vandaður, kraftmikill söngur og notaleg tónlist.